NL  EN

Fred van Hove


Jasspoes
Pianist Fred Van Hove is een grootmeester van de free, éminence grise die in 1968 met Peter Brötzmann meespeelde op oa de legendarische lp 'Machine Gun' en sindsdien nog vele andere allianties aanging en ook solo werk afleverde. Met zowel geweldige techniek als treffend emotionele diepgang bevestigde hij in de coStA voor de kenners en verklaarde hij spelenderwijs zijn faam voor de verkenners. Bij die laatste mag u mij dus rekenen. Ik zag een concert waar ik vol ontzag naar keek en luisterde. Wat ik ken van de avantgarde jazz van voor de free, van de free jazz an sich en van de improvisatie en vrije muziek sindsdien deed mij bij deze belevenis ervan overtuigd geraken dat pianist Andrew Hill en vibrafonist Bobby Hutcherson blij zouden zijn als zij hier aanwezig waren geweest. Even dacht ik ook aan Jason Moran, plots was er een bezwerende passage waarvan ik dacht dat ook hij er duimen en vingers bij zou aflikken.

De bezetting van een pianist, een vibrafonist en twee drummers is weinig alledaags, maar was met deze vier muzikanten ideaal. Paul Lovens, ook een grote meneer die al sinds 1969 meedraait en bekend is van bij Alexander von Schlippenbach en Global Unity Orchestra speelde gretig in op wat zich afspeelde. Martin Blume, de andere drummer viel iets minder op, maar vulde met luisterend oor en treffend spel het geheel mee op. Nog meer slagwerk kwam van de dame in het gezelschap en die speelde geconcrentreerd en verbluffend op vibrafoon. Vaak leek het of de drummers patronen tekenden die de prachtigste tekeningen versierden die Van Hove en Vandeweyer uitwerkten. Soms leken zij de grote Kunstenaars die zich door jongere getalenteerde leerlingen lieten begeleiden terwijl Els Vandeweyer de jongste van het viertal is: een jonge vrouw is die qua leeftijd kleindochter zou kunnen zijn van Van Hove. Zij woont en werkt in Berlijn, heeft ook al performances gedaan in Chicago en gespeeld met oa Ken Vandermark, Paal Nilssen-Love en Tim Daisy. Zij bedient zich van oa stokjes, zelfgeprepareerde handschoenen, metalen schoteltjes en zij schijnt perfect te weten welke klanken zij er mee wil maken om de meest wonderlijke en overheerlijke muziek te creëen in het gezelschap van het moment. Zij leek tijdens dit concert een tijdlang in een platonisch liefdesspel verwikkeld met de pianist, maar elders ook een vrouwelijke onverschrokken krijger die nadat ze zegevierend slag had geleverd serene en treurende gedachten en emoties kwijt moest.

Het was een betoverend concert dat voor mij naar het eind zijn magie wat kwijtraakte toen in het publiek een leeg glas omviel terwijl Van Hove heel traag accordion was beginnen te spelen waarop enkelen naast en voor mij begonnen te praten, overleggen blijkbaar of ze zouden opstappen en dat deden. Dat Van Hove terugkeerde naar de piano en het geheel weer op dreef kwam en vaart kreeg, hielp mij weer even in het zadel om nog een stukje mee te rijden op de vreemdschone geluidsgolven van dit kwartet. Maar het beste, het meest verrukkelijke hadden we daarvoor gehad. Hoogst gedenkwaardig!! Dit koop ik graag als er een CD van komt en vanaf nu is het ook extra uitkijken naar Jazz Middelheim met Van Hove in octet en Follow The Sound met Van Hove en Ikue Mori.
© 2011 Frederik Van Hove - Ontwerp & ontwikkeling door PERFECT PIXEL